De kunst van het nietsdoen

10 tips om niks van je leven te maken

Een cliënte van mij is buitengewoon getalenteerd in het nietsdoen en niets van haar leven maken. Althans dat was ze, inmiddels begint ze wat actiever te worden. Ik complimenteerde haar enige tijd geleden met deze kunst van het nietsdoen en zei dat ze me inspireerde. Ik beloofde haar een ebookje of blog aan het onderwerp te wijden, aangezien ik alles wat ik van haar leerde niet verloren wilde laten gaan 😉

Zeg bij elke stap ja-maar en je zult nooit een misstap maken, nooit verdwalen noch vallen.

Laten we voorop stellen dat diegene die niks van zijn leven maakt een gelukkig mens is. Want wie niets verwacht ontmoet nooit een probleem of teleurstelling. Er is moed voor nodig om het leven zijn gang te laten gaan en er geen controle op uit te oefenen. Er is talent voor nodig om dag na dag op je bank te blijven zitten en niets te doen. Daar moeten sommigen jarenlang op mediteren. Dus als je dat van nature kunt, dan ben je een geboren Zenboeddhist en dus eindeloos gelukkig.

Dit artikel is bedoelt voor iedereen die dagelijks ploetert om iets van zijn leven te maken. Die opbrandt bij het alsmaar vooruit streven. Die gebukt gaat onder angsten, maar zich daar niet door laten afremmen. Die valt en weer opstaat om opnieuw zijn neus te stoten. Die verlaten wordt en teleurgesteld en toch elke keer weer een praatje maakt met een ander mens of erger, zich weer verbindt. Laat los en wentel je in het zalige niets!

–Deze blog is louter provocatief. Dus heb je geen humor, geeft niks, maar sla dan deze keer mijn blog over. Voor provocatie heb je, om er profijt van te hebben, wat humor nodig. Het helpt zeker als je me kent en weet hoe ik dit soort teksten live en met een knipoog zeg. Het helpt om te weten dat ik dit, net als goede vrienden, plagerig, maar ook liefdevol bedoel en niet respectloos. Bedenk tot slot dat ik provoceer op gedrag en niet op persoonlijkheid. Wil je meer weten over provocatie klik dan op informatiefolder provocatieve therapie 

Zo … en nu mag je verder lezen als je dat wilt!

Elke gek heeft zijn gebrek … maar een gebrek is niet gek 🙂

Nietsdoen is beter

Streef niet naar een carrière, naar materiële zaken, naar behoeftebevrediging, zelfontplooiing of sociale contacten. Iets nastreven is vragen om problemen. Je kunt falen, afgewezen worden, iets kapot maken, iets verliezen, je kunt je beperkingen tegenkomen, je kunt verlaten worden en ronduit mislukken.

Maar hoe doe je dat, niets?

We leven helaas in een maatschappij waarbij je vanaf je geboorte aangemoedigd wordt om te presteren en het maximale uit jezelf en het leven te halen. Dat begint al bij potjestraining. Ouders wedijveren over de ruggen van hun kinderen: over hun eerste woordjes, stapjes en hun IQ. Ze dromen over de hoogte van hun kinds salaris terwijl het nog in de zandbak kastelen bouwt. Eenmaal op school wordt het kind nog meer aangevuurd. Cito-toetsen, voetbalwedstrijden, stikkers voor goed gedrag, kringgesprekken. In alles moet het laten zien hoe goed en bijzonder het is en … wat het allemaal kan. Wist je dat een kind in Nederland een onvoldoende kan krijgen voor ontwikkeling!

Dus niets doen is ons niet met de paplepel ingegoten. Afgezien van enkele natuurtalenten moeten de meesten daar hard aan werken. Geen wonder dat mindfulness trainingen big business zijn. Hele volksstammen betalen een lieve duit om enkele sessies op een yogamatje niets te doen. Er worden bladzijden vol geschreven over: ‘niets doen’ en deze boeken gaan als warme broodjes over de toonbank. Gek eigenlijk, want nietsdoen is toch in feite de goedkoopste bezigheid die er is, of zou dat moeten zijn.

Deze blog is echter gratis, je hoeft er niets voor te doen. Behalve dan te zitten en te lezen en diegene die de kunst van het nietsdoen al verstaat, die leest natuurlijk niet verder maar gaat lekker helemaal niets doen.

Tip 1: Begin bij het begin goed

Voor eenieder waarvoor het nog niet te laat is, stop met studeren. Leg je huiswerk aan de kant, ga niet naar dat examen! Het kan nog net want we zitten vlak voor de eindexamens. Haal alsjeblieft niet je diploma, want dat is het begin van alle ellende. Als je denkt dat je met het behalen van je diploma klaar bent en je ouders of maatschappij tevreden zijn, dan heb je het mis. Al maanden voordat je verlost wordt van de schoolplicht begint alweer een nieuwe stressfase. Je moet immers ook weten wat je na je diploma wilt gaan doen, lees: doorstuderen! Wil jij jouw ouders buikpijn of erger bezorgen dan vertel je ze dat je er een tijdje tussenuit gaat, gewoon een jaartje ‘niks doen’. Dat is geen makkelijke boodschap om te vertellen, maar het ontslaat je wel meteen van verantwoordelijkheid, de kans op een verkeerde studiekeus, schulden, teleurstelling en falen. Mooi vooruitzicht toch?

Tip 2: Blijf waar je bent

Woon je nog bij je ouders? Houden zo! Vraag het maar aan iedereen die ooit op zichzelf is gaan wonen; je krijgt er veel meer taken en verantwoordelijkheden bij als je het nest verlaat. Om niks te doen heb je immers mensen nodig die zoveel mogelijk voor je doen. Wordt er voor jou nog gekookt, gepoetst? Worden voor jou nog afspraken gemaakt bij de tandarts en word je nog vriendelijk gewekt? Blijf dan zitten waar je zit.

Tip 3: bestel en bestel maar

Woon je al wel op jezelf en ben ik te laat met dit wijze advies? Niet getreurd. Ook jij kunt het nietsdoen nog leren. Mijn tip: bestel! (en als jouw ouders in de buurt wonen ga je toch lekker thuis eten). Met al die bestelservices van tegenwoordig hoef je de deur niet meer uit. Pin op zak, computer of smartphone aan en de wereld is binnen handbereik en dan heb ik het niet alleen over de pizzakoerier. Zolang je maar betaalt komt alles aan je deur en bespaar je enorm veel tijd die je goed kunt gebruiken voor het nietsdoen.

Tip 4: Werk is de grootste vijand van het niets doen

Mocht je nou toch een diploma hebben en ook nog een vervolgopleiding hebben afgemaakt dan kom je in de gevarenzone: het arbeidsproces. Iemand zonder diploma heeft het immers makkelijker, want zonder diploma is het lastig solliciteren, dat weet de uitkeringsinstantie natuurlijk ook wel. Ik vermoed dat ze deze groep ‘kanslozen’ gedogen. ‘Oogjes dicht en lekker laten niets doen’, zolang ze maar niet voor je voeten lopen.

Heb je een diploma dan zie je de druk vanuit je omgeving vanzelf toenemen. Het is mij een raadsel waarom. Je hebt toch al iets gepresteerd! Tijd voor een vervroegd pensioen en geoorloofd nietsdoen. Maar nee, als je een diploma hebt is het ineens zonde dat je daar niets mee doet. Maar er bestaan nog ontsnappingsmogelijkheden die je kunt inzetten om geoorloofd niets te doen, zoals: somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten, conflicten/disfunctioneren en psychische klachten.

SOLK

Met lichamelijke klachten die niet te verklaren zijn kun je best lang tussen arbeidsarts en baas blijven schipperen. Want als je iets niet vindt wil dat niet zeggen dat het niet bestaat en artsen zijn vaak huiverig voor verkeerde diagnoses. Ik wil hier niet beweren dat mensen met SOLK de boel belazeren. Ik draai het om en suggereer dat je lichamelijke klachten wel kunt voorwenden om korte tot langere tijd verlof te krijgen zodat je harder kunt werken aan het nietsdoen.

Conflicten/disfunctioneren

Een andere optie is zorgen dat je ontslag krijgt. Dat heeft drie voordelen: Je kunt anderen laten zien dat je het echt hebt geprobeerd, je krijgt nog enige tijd zeventig procent van je loon en je omgeving is waarschijnlijk een tijdje extra lief en bezorgd nu je ‘zo’n emotionele klap’ te verwerken hebt gekregen.

Wat je moet doen om ontslag te krijgen? Disfunctioneren. Hoe je dat aanpakt? Verlies regelmatig je ‘cool’ tegenover je collega’s en baas. Houd je niet aan afspraken, verslaap je, vergeet dingen, maak fouten, meld je regelmatig ziek, verlummel je tijd, houd eindeloze praatjes bij het koffieapparaat en doe van alles behalve je werk, natuurlijk. Misschien vind je bovenstaande suggesties lastig aangezien je van nature gehoorzaam en verantwoordelijk bent. Zoals altijd is het een kwestie van oefenen.

Psychische klachten

Heb je al wat psychische klachten? Dan kan je, met het een beetje aandikken daarvan, jezelf nog wat extra ziektetijd cadeau laten doen. Hoewel de meeste bedrijfsartsen tegenwoordig daar erg op beducht zijn is er altijd wel een te vinden wiens hart breekt bij emotionele verhalen en dikke tranen. Raar maar waar, er zijn heel veel mensen met echte psychische klachten die niets liever willen dan weer zo snel mogelijk aan het werk. Sommigen gaan zelfs al terug terwijl ze nog lang niet hersteld zijn. Gewoon uit collegialiteit en plichtsbesef. Ze voelen zich schuldig omdat ze thuis zitten terwijl hun collega’s hun werk erbij moeten nemen. Dat geloof je toch niet!!! Deze mensen kunnen het niet: lekker niets doen, dat moge duidelijk zijn, want anders zouden ze hun verblijf in de ziektewet wel koesteren.

Tip 5: Mijd mensen!

Om niets te kunnen doen is het dus noodzakelijk dat je niets van je leven maakt. Mensen zijn daarbij een sta in de weg zoals je misschien zelf wellicht al hebt begrepen. Mensen hebben verwachtingen van jou, mensen hebben plannen met jou, mensen zetten je aan tot actie, ze willen initiatief zien, leiding, passie. Ze willen vriendschap en dat je daarin investeert. Ze willen dat je leuke dingen met ze onderneemt, vrolijk en steunend bent, geïnteresseerd en interessant. Met andere mensen in je leven heb je geen moment rust en kom je nooit meer toe aan heerlijk niets doen. Daarbij, je weet nooit wanneer ze besluiten dat wat je doet niet voldoet. Dus zo zijn ze er en zo zijn ze boos, verdrietig of simpelweg weg. Besef je wel hoe ontregelend dat voor je emoties is, hoe gevaarlijk voor je zelfbeeld en hoe desastreus voor je levensgeluk?!

Nu je via de eerste 5 tips aan de basics: ontwikkeling, huisvesting, ‘andere ’ levensbehoeften, baan en sociale contacten hebt gewerkt, of in sommige gevallen er vooral niet aan hebt gewerkt, komen we bij de overige 5 tips die ik voor het gemak levensbelangrijke strategieën noem:

Tip 6: Externaliseer meer

Zorg er ten allen tijde voor dat je geen verantwoordelijkheid neemt. Want doe je dat wel dan heb je er automatisch een taak of vriend bij. Externaliseren betekent dat je anderen de schuld geeft van wat er niet goed gaat. Wat dan ook. Het is dus niet jouw schuld dat van je leven niets is terecht gekomen (ook al weten wij natuurlijk dat dit juist de bedoeling was;-)) Wijt je falen aan anderen. Aan de maatschappij, de economie, je opvoeding of de afwezigheid daarvan, je geslacht en je leeftijd. Geslacht: vrouwen hebben minder kansen op de arbeidsmarkt, mannen zijn slachtoffer van Polen die hun banen inpikken en Polen zijn slachtoffer van de positieve discriminatie van vrouwen bij het aannamebeleid. Leeftijd: je bent te oud en jongeren pikken je baan in, of je bent te jong en krijgt door je geringe werkervaring geen kans op de arbeidsmarkt.

–Ik kauw je maar wat verklaringen voor want misschien ben je inmiddels dankzij mijn adviezen al zo goed in het nietsdoen, dat je hersenen dit niet meer bedacht krijgen. Ik doe het graag voor je, zolang het maar helpt.-

Tip 7: Denk ja-maar

Mocht je nou toch last krijgen van onrust, bewijsdrang of behoefte aan zingeving? Dan is de volgende tip van levensbelang: bedenk bij alles wat je in een vlaag van verstandsverbijstering zou willen doen: ja-maar. Voorzie problemen, tegenslagen en regelrechte rampen. Dit werkt echt! Je zult zien dat je binnen afzienbare tijd weer bij zinnen zult zijn.

Tip 8: Doe niets goed

Soms kun je simpelweg niet ontkomen aan sociale of maatschappelijke druk. Wat te doen? Probeer de ander te ontmoedigen, vroeg of laat houden ze vanzelf wel op met het jou lastig vallen. Je kunt op verschillende terreinen hier bedreven in zijn. Maak taken niet af, stel uit, luister slecht of niet, onthoud niets en kom te laat of helemaal niet. Kortom: kom niets na. De mensen die nog niet verlicht zijn en dus gericht op doen, vinden dit onverdraaglijk.

Tip 9: Slapen is voor later

De dag is een gevaarlijke plek voor iedereen die niets wil doen. Misschien dat het in ons bioritme zit, maar overdag heb je nu eenmaal meer energie en is dus het risico dat je een terugval krijgt in ‘ambitie, zin en zelfverwezenlijking’ erg groot. Je kunt dan ook het beste je slaap-waakritme omgooien. Probeer zo lang mogelijk op te blijven, liefst de hele nacht. In de nacht is immers veel minder te doen, minder verleiding en veel minder verstoring aangezien iedereen die iets van je wil, slaapt. Probeer overdag zoveel mogelijk te slapen. Zo loop je meteen wat telefoontjes en dergelijke mis en dat is een fijne bijkomstigheid, want alles uit de buitenwereld is maar op een ding gericht: jou in beweging krijgen.

Tip 10: Vertrouwen is berouwen

En dan de laatste tip, hoewel ik er bij nader inzien nog wel meer zou kunnen bedenken, maar 10 is zo’n mooi getal. Bovendien heb ik nu ook zin gekregen om even niks te doen. Nu je misschien al vergevorderd bent in het niets doen kan je ineens de eenzaamheid bekruipen. Dat ga ik niet ontkennen. Niets doen is eenzaam. Hoewel ik aan het begin al de voordelen van niets doen onderstreepte kan eenzaamheid een grote valkuil vormen. Wij mensen zijn nu eenmaal overwegend groepsdieren. Het is niet eenvoudig om buiten die groep te leven, ook al heeft het dan zoveel voordelen. Maar ik besluit deze blog met een knaller, een echte reddingsboei in tijden van verlangen: vertrouw niemand!

–Lees nog maar eens tip 5 na als je de nadelen van contact met mensen verdrongen hebt.-

Je kunt niemand, maar dan ook niemand erin vertrouwen dat ze je laten zijn wie je wilt zijn en dat het goed is zoals je bent. Vroeg of laat begint iemand aan je stoelpoten te zagen en voordat je het weet hebben ze je heimelijk ingeschreven voor een cursus, sportclub of een weekendje weg (waarin je uiteraard van alles ‘moet’ doen) en binnen ‘no time’ is al je harde werken om niets van je leven te maken teniet gedaan.

The end

Dit was dan het eerste louter provocatieve artikel. Als je er nog bent, wat vond je ervan? Wat riep het bij je op? Begrijp je hoe het werkt, of zie je het nut niet? In dit artikel pas ik een logica toe die ik ook in mijn zelfhulpboek: Depressie als beste vriend heb gebruikt, namelijk: als je weet wat niet werkt, ontdek je ook wat wel zou kunnen werken. Daarnaast geldt de provocatieve stelling: een probleem? Maar dat is toch geen probleem, dat is een gave. Daarmee zeg ik m.a.w. : “Accepteer jezelf, glimlach om je eigen gedrag en gedachten, want van daaruit ontstaat weer beweging.”

De volgende keer het laatste deel over het thema: omdenken. Dit maal leer ik je, of nou ja, doe ik daartoe een poging, hoe je problemen en negatieve gedachten aan kunt pakken op de provocatieve manier. Is provocatie op jezelf toe te passen als strategie? We gaan het ontdekken!

Wil je op de hoogte blijven van het verschijnen van een nieuwe blog? Vul dan het aanmeldformulier in. Gratis! En zonder verplichtingen!