Druk, drukker, drukst

Heb jij het ook zo druk? Of je nu terugkomt van vakantie of nog mag gaan. Het maakt geen verschil. Je bent druk met voorbereidingen en het afhandelen van de laatste loodjes of druk met het hervatten van je dagelijkse leven. Wie niet thuis blijft krijgt spijt! Terwijl jij op vakantie je best doet los te laten, houdt het leven immers niet op met het produceren van ‘moetjes’ en ‘doe-tjes’. Kunnen we de gekte rondom het druk zijn stoppen, willen we dat eigenlijk wel of levert het ons ook iets op?

Wij Nederlanders zijn gewend geraakt aan ons druk, drukker, drukst leven. Wij draaien onze hand niet om voor het managen van meerdere agenda’s. Één voor ons werk, één voor ons privéleven, één van onze partner en voor de ouders onder ons, de agenda’s van de kinderen. Welgeteld is er slechts één of met wat geluk zijn er twee momenten in een jaar, waarop we ons echt even ten volle realiseren hoe druk we het hebben. En dat is na terugkomst van onze ‘welverdiende’ vakantie. En dan nog vaak maar voor heel even, want veel tijd voor bezinning krijgen we niet. De was en boodschappen moeten worden gedaan, het huis aan kant, de rekeningen betaald en dan is het al weer maandag en begint de drukte echt voluit.

Maar goed ook dat we ons meestal niet realiseren dat we geleefd worden en het ons ontbreekt aan tijd om te leven. Want wat moet je met zo’n inzicht? Vertragen? Het rustiger aan doen? Dat kan toch helemaal niet! Wie moet dan al het werk doen dat blijft liggen, de kaboutertjes?

Vertragen is verdragen

“Je moet vertragen”, is een veel gehoord advies dat overwerkte mensen krijgen. Dit is echter net zo moeilijk en uitputtend als tegen de stroom inzwemmen. Als het zo simpel was om de drukte uit je leven te bannen, dan zouden er niet zoveel (zelfhulp-)boeken aan het onderwerp zijn gewijd. Des te meer er over een onderwerp wordt geschreven, des te hardnekkiger het probleem en des te moeilijker de veranderbaarheid.

Even een boektip:

Laat je niet misleiden door boeken met titels als –door mij verzonnen, want ik ga hier geen boeken bekritiseren-:

• Nooit meer depressief
• Het recept voor geluk
• Liefde kun je leren
• Paniekvrij? Dat kan jij!
• Maak je wil werkelijkheid!

Ze beloven gouden bergen en dat is een verkooptruc. Dat wist je natuurlijk al en toch heeft menigeen wel zo’n boek in de kast staan. Al lezend denk je, ja dit is het, dit zijn de antwoorden op al mijn vragen en behoeften. Ik ga het helemaal anders doen. Maar na verloop van tijd daalt niet alleen het stof op je boek neer, maar ook op je voornemens.

Misschien ligt het eerlijkste antwoord wel daarin dat we moeten leren verdragen dat niet alles veranderbaar is?

Veranderen is loodzwaar

… terwijl meebewegen, met de stroom meegaan, heel gemakkelijk is. Dus ga nou maar lekker met de tijd mee en als je in Nederland geboren bent, is dat de Nederlandse tijd en wie heeft dat ooit beter verwoord dan Herman van Veen in het lied Opzij

Maar hoe zit dat met de nieuwkomers, beter bekend als vluchtelingen? Ik heb inmiddels door mijn musicalproject aardig wat voormalige vluchtelingen leren kennen (de drukte daarom heen was voor mij een reden om te willen vertragen, iets wat niet zo eenvoudig blijkt te zijn). Hoe kijken zij aan tegen ons drukke leven? Ik kan natuurlijk niet namens een hele groep spreken, maar het volgende valt me op. Zolang ze nog geen opleiding of baan hebben, beklagen ze zich over ons drukke leven: “Niemand heeft ooit tijd voor bezoek of pas over 2 maanden een plek in hun agenda.” Hebben ze eenmaal werk, of andere bezigheden, dan hoor ik ze steeds vaker zeggen: “Ik kan niet, ik heb het druk.” Zou het besmettelijk zijn?

Vroeger was het beter

Worden we en masse ingelijfd in een bestaan van drukte? Kun jij je nog een leven herinneren waarin je het niet druk had? Ik denk wel eens met weemoed terug aan mijn studententijd. Toen ik de tijd had om spontaan bij vrienden langs te gaan en dat die vrienden dan gewoon thuis waren. In dat opzicht snap ik mijn ‘nieuwe’ kennissen en zou ik eigenlijk ook wel weer tijd willen hebben voor spontane bezoekjes die niet geregeerd worden door klok of agenda. Misschien is het ‘druk zijn’ ook relatief. Je krijgt op je bord wat je kunt dragen. Zo kan de een meer drukte verstouwen dan de ander. Anderzijds zie ik toch echt wel een taakverzwaring en dat begint al bij kinderen. Ze hebben meer hobby’s, krijgen op school vroeger te maken met toetsen en hebben ook nog een ’tweede’ leven op social media. Dat had ik als kind niet. Geen wonder dat de leeftijd waarop mensen hun eerste burn-out krijgen steeds jonger wordt en wat te denken van al die kinderen met mooie diagnoses en rugzakjes gevuld met smarties uit de psychofarmaca. Zijn zij werkelijk te prikkelgevoelig, of zijn er gewoonweg te veel prikkels in onze huidige samenleving (en meestal ligt de waarheid in het midden)?

Ik trek het niet

Er zijn mensen die het drukke bestaan niet langer trekken of er nooit in zijn geslaagd om er in mee te bewegen. Ze haken niet aan of tijdelijk of blijvend af. Sommigen gaan de ziektewet in, anderen nemen genoegen met een leven in de marge. Ze doen niet (meer) mee met de veertig uur mentaliteit. Helden zijn het! Pioniers die tegen de stroom in durven te zwemmen. Want er is geen sprake van een marge, maar van een nieuwe vorm van leven. Een zelfgekozen leefstijl. Wist je dat er steeds meer stemmen opgaan die pleiten tegen de achturige werkdag? Uit onderzoek blijkt dat minder werken tot een hogere effectiviteit, productiviteit en een betere gezondheid leidt. Hèhè logisch. Zoals teveel suiker tot gaatjes in je tanden leidt, zo leidt te hard werken (althans op een verkeerde manier hard werken, die bestaat uit weinig controle/regulatie, weinig waardering, weinig uitdaging en/of veel multitasken) tot een burn-out. Maar voordat hier in politieke zin iets aan gedaan wordt, zullen er nog heel wat lammetjes verzuipen, vrees ik.

Leef je leven in je eigen tempo en je komt langer vooruit.

Ik ben druk dus tel mee

Daarbij hebben we te maken met de druk van sociale wenselijkheid. Veel van ons gedrag ligt niet vast in wetten maar in sociale codes en in ons land gelden de codes van: hard werken, niet klagen maar dragen en ledigheid is des duivels oorkussen. Ik vermoed dat de uitspraak of ‘klacht’: “Ik heb het druk”, ook een uiting is van gewichtig willen doen. Tussen de regels door zou je kunnen lezen: ik tel mee want ik heb belangrijke dingen te doen, ik kan niet gemist worden en ik heb geen tijd om me eenzaam te voelen of me te vervelen.

Zo bekeken is het ‘druk hebben’ een statussymbool in dezelfde lijn als: koophuis, auto(s), vakantie(s), nieuwste gadgets en DRUK!!!

Als dat zo is, dan vrees ik dat we het met zijn allen nog heel lang druk zullen hebben.

–De foto’s bij deze blog zijn gemaakt op een strand in Marokko tijdens mijn vakantie dit jaar. Ik had de tijd om eens stil te staan bij wat strandtaferelen die er zo anders uitzien als bij ons, en niettemin werd er zichtbaar genoten 🙂–

Heb jij nog tijd om te lezen? Of wil je er tijd voor gaan maken. Schrijf je dan nu in voor mijn blog en je wordt door mij op de hoogte gehouden van het verschijnen van een nieuw artikel. Hoef je helemaal niets voor te doen.